Page 71 - Kazimierz Wiszniewski

1923 a 1956, takich jak drzeworyty, rysunki, ekslibrisy, bilety wizytowe.
Podczas tej wystawy artysta otrzymał II nagrodę za całokształt twórczości,
a I nagrodę przyznano wtedy Nikiforowi Krynickiemu, którego sylwetki
nie trzeba przedstawiać nikomu. Natomiast na Międzynarodowej Wysta-
wie Prac Artystów Głuchych w Rzymie Wiszniewski otrzymał I nagrodę.
Pisał o tym do Karola Sicińskiego, że tak Włosi umieją docenić jego twór-
czość. Radość z otrzymanego wyróżnienia zmącił jedynie fakt, iż twórca
nie został zaproszony do Rzymu po jego odbiór. W jego imieniu nagrodę
z rąk wicesyndyka Rzymu odebrał radca ambasady polskiej w Rzymie.
Ostatnią ekspozycją prac Kazimierza Wiszniewskiego, jaka odbyła się za
jego życia, była wystawa w salach Muzeum w Sandomierzu na przełomie
lat 1959/60. Zostały zaprezentowane obrazy wykonane techniką tempery,
drzeworyty oraz ekslibrisy . W latach 60. opublikowano szereg tek gra-
31
ficznych Kazimierza Wiszniewskiego. Ukazała się zatem I i IV seria eksli-
brisów bibliofilów oraz album nalepek na listy i ekslibrisów zwanych kie-
leckimi i radomskimi. Wyszły ponadto serie ekslibrisów Twaalf exlibrissen
w Amsterdamie oraz teka zatytułowana po prostu Drzeworyty.

Francuski krytyk Clement Morro pisał o Kazimierzu Wiszniewskim, że
„w drzeworycie langowym uzyskiwał takie efekty czerni i bieli, które po- Nalepka Kazimierza Wisz-
32
zwalają zaliczyć go do pierwszych grafików doby obecnej” . Prace Wisz- niewskiego, papier, drzewo-
ryt, 1951 r., 4,9 cm × 3,1 cm.
niewskiego miały swych zwolenników. Znalazła się wśród nich angiel- Kolekcja Muzeum Narodowe-
ska historyczka sztuki Clare Leighton, która w swej książce poświęconej go w Lublinie
drzeworytowi obok Stanisława Ostoi-Chrostowskiego, Władysława Sko-
czylasa, Stefana Mrożewskiego i Edmunda Bartłomiejczyka wymieniała
Kazimierza Wiszniewskiego, poświęcając mu kilka interesujących słów,

31 Tamże, s. 40.
32 Tamże, s. 24.

Twórczość artystyczna jako spuścizna po Kazimierzu Wiszniewskim 69