Page 39 - Kazimierz Wiszniewski
P. 39
Około 1930 roku Kazimierz Wiszniewski wyzwolił się pod wpływów Sko-
czylasa i sztuki ludowej. Zajmował się głównie odtwarzaniem architektury Około 1930 roku Kazimierz
i pejzażu. Dużo uwagi poświęcił też tematyce religijnej. Rytował portrety, Wiszniewski wyzwolił się pod
sceny rodzajowe, kwiaty. Zajmował się także – incydentalnie – tematyką wpływów Skoczylasa i sztuki
ludowej
morską. Zanikła dotychczasowa płaskość przedstawienia, a kompozycje
zyskały bogactwo, stały się bardzo ciekawe i oryginalne. Bryła i perspekty-
wa stały się celem artysty. Zróżnicował także technikę oraz częściej używał
rylca wielorzędowego, pozwalającego otrzymywać efekty subtelnych szaro-
ści. Coraz rzadziej stosował „czarny linearyzm”, poszukiwał raczej wyrazu,
osiąganego bądź przy pomocy wspomnianego rylca wielorzędowego, bądź
poprzez konstruowanie szarych płaszczyzn z drobnych, czarnych linii,
bądź wreszcie metodą rozjaśniania ciemnego tła białymi cętkami.
W tym czasie Kazimierz Wiszniewski utrwalał architekturę głównie War-
szawy, Węgrowa, Nieświeża. Często wracał do architektury Lublina i Puław.
Przedstawienia te nie są tylko suchymi i rzeczowymi relacjami; wprowadzając
skróty, drzewa, drobne postaci ludzkie – artysta stwarza pozory życia, czegoś
bliskiego i autentycznego. Taką grafiką jest Rynek w Węgrowie z roku 1933,
drzeworyt opracowany kreską o zróżnicowanym biegu, o różnej grubości – są
11
to małe fragmenty miast przedstawiające jednocześnie wycinki z ich życia .
Do ulubionych obok architektury tematów Kazimierza Wiszniew-
skiego należał pejzaż, zwłaszcza zimowy. W pejzażach tych lubił od-
dawać iskrzenie śniegu w blasku słońca i niezmącony spokój przy-
rody. Obok dzieł o takiej tematyce Kazimierz Wiszniewski tworzył
grafikę religijną. Szczególnie upodobał sobie artysta temat Madon-
ny, Chrystusa i świętych, zwłaszcza Huberta, Jerzego czy Sebastiana.
11 Tamże, s. 28.
Twórczość artystyczna jako spuścizna po Kazimierzu Wiszniewskim 37
