Page 36 - Kazimierz Wiszniewski

zafascynowało odmienne, arealistyczne spojrzenie
na świat, a ważną rolę w ich pracach zaczęły od-
grywać rytm, symetria i ornament. W XX wieku
miały miejsce pojedyncze próby wskrzeszenia drze-
worytu ludowego, inspirowane z zewnątrz. Wiele
prac Kazimierza Wiszniewskiego wpisuje się w ten
nurt. Drzeworyty artysty cechują stylizacja i deko-
racyjność wywodzące się ze sztuki ludowej. Wy-
raźnie widoczne są wpływy stylu jego nauczycieli
– Władysława Skoczylasa i Wojciecha Faworskiego.
Drzeworyty Wiszniewskiego są dziełami o wyjąt-
kowych walorach artystycznych. Często stosował
w swoich pracach czarny linearyzm, szukał wyra-
zu za pomocą szarych płaszczyzn konstruowanych
z drobnych czarnych linii, to znów rozjaśniał
7
ciemne tło białymi cętkami . Wypracował jed-
nak własny styl – można bez większych trudności

Głowa młodej kobiety, rozpoznać jego prace wśród innych. Obiekty są
papier, drzeworyt, 1924 r., umieszczane na płaskim tle, z rozbudowaną ornamentyką i motywami
20 cm × 16 cm. Kolekcja
8
Muzeum Narodowego roślinnymi stylizowanymi na podobieństwo sztuki ludowej .
w Lublinie
Wiszniewski był typowym realistą i inspiracje do swoich prac czerpał
z najbliższego otoczenia. Wiele z jego prac graficznych zdradza wpływy
sztuki Skoczylasa – charakteryzują się krótką, zdecydowaną kreską i niemal
kubistycznymi kształtami. Takie są drzeworyty Lublin, Brama Grodzka
z roku 1924 i Kazimierz nad Wisłą z 1929. Wykonane nożykiem na gruszy,

7 A. Ambroż, dz. cyt., s. 22.
8 Tamże, s. 47.

34 Kazimierz Wiszniewski i jego artystyczna wędrówka po Polsce